ในพระธรรมอพยพและกันดารวิถีมีการกล่าวถึงสถานที่ที่ชื่อคล้ายกัน คือถิ่นทุรกันดารชื่อ “สีน” (Sin) และ “ศิน” (Zin) แม้ชื่อในภาษาไทยจะออกเสียงคล้ายกันแต่เป็นคนละสถานที่ มากไปกว่านั้นทั้ง 2 ที่นี่ยังมีสถานที่อีก 2 แห่งที่ใช้ชื่อเดียวกันคือคือ “เมริบาห์” (หมายถึง การวิวาท หรือการขัดแย้ง) ซึ่งเป็นสถานที่ที่อยู่ต่างกันอีก เรามาดูกันว่าสีน เมริบาห์ และ ศิน เมริบาห์ มีอะไรที่แตกต่างกันและมีเหตุการณ์อะไรที่เป็นที่น่าจดจำ ถิ่นทุรกันดารสีน (Sin) เป็นพื้นที่ถิ่นทุรกันดารในคาบสมุทรซีนาย ตั้งอยู่ระหว่างเมืองอิลีมและภูเขาซีนายที่นี่เป็นที่ที่ชาวอิสราเอลในสมัยโมเสสบ่นเรื่องน้ำ และพระเจ้าทรงประทานน้ำให้ออกมาจากหินในครั้งแรก อพยพ 17:1 ชุม​นุม​ชน​อิส​รา​เอล​ทั้ง​หมด​เคลื่อน​ออก​จาก​ถิ่น​ทุร​กัน​ดาร​สีน​ไป​เป็น​ระยะๆ ตาม​พระ​บัญชา​ของ​พระ​ยาห์​เวห์ และ​มา​ตั้ง​ค่าย​ที่​เรฟี​ดิม ที่​นั่น​ไม่​มี​น้ำ​ให้​ประชา​ชน​ดื่ม อพยพ 17:6 นี่แน่ะ เรา​จะ​ยืน​อยู่​ต่อ​หน้า​เจ้า​ที่นั่น บน​ศิลา​ที่​ภูเขา​โฮเรบ จง​ตี​ศิลา​นั้น แล้ว​น้ำ​จะ​ไหล​ออก​มา​ให้​ประชา​ชน​ดื่ม” โมเสส​ก็​ทำ​ดัง​นั้น​ต่อ​หน้า​ต่อ​ตา​พวก​ผู้​ใหญ่​ของ​อิส​รา​เอล ที่ถิ่นทุรกันดารสีนนี่เองมีการกล่าวถึงสถานที่ที่เรียกว่า “เมริบาห์” อพยพ 17:7 โมเสส​เรียก​ชื่อ​สถาน​ที่​นั้น​ว่า มัสสาห์ และ​เมรี​บาห์ เพราะ​คน​อิส​รา​เอล​หา​เรื่อง​ตน...

สื่อสารจาก อ.ดร.ชูชาติ ไชยสมบัติ ประธานองค์กรฮิมไทยแลนด์เกี่ยวกับการหนุนน้ำใจพี่น้องในการเข้าร่วม BC และ การฟื้นฟูภาค และการปกป้องและทำความเข้าใจในครอบครัว HIM Thailand ผลกระทบจากสถานการณ์ ที่เป็นกระแสเกี่ยวข้องกับคริสตจักรในปัจจุบัน

กลุ่มเพ็นเทคอสได้ขับเคลื่อนงานพันธกิจของพระเจ้าระดับโลกอย่างเอาจริงเอาจังในช่วงศตวรรษที่ 20 และเกิดผลมาก มีคริสตจักรเพิ่มขึ้นอย่างมากมายหลายประเทศทั่วโลก กลุ่มเพ็นเทคอสเข้ามาในประเทศไทยในปี ค.ศ. 1938 มีการเทศนาฟื้นฟูและการประกาศด้วยฤทธิ์เดชหมายสำคัญที่มาจากพระเจ้า หลังจากนั้นเกิดกลุ่มเพ็นเทคอสในประเทศไทยหลายกลุ่ม เติบโตและขยายคริสตจักรได้มากมาย โดยจุดเน้นคือการพูดภาษาแปลกๆ เป็นหมายสำคัญของการรับบัพติศมาในพระวิญญาณ ปลายศตวรรษที่ 20 มีการแสดงออกของกลุ่มที่เชื่อในพระวิญญาณในลักษณะใหม่ๆ ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากเหตุการณ์โตรอนโต เบลสซิ่ง (Toronto Blessing) คริสตจักรวินยาร์ด (Vineyard Church) ประเทศแคนนาดา ในปี 1994  ซึ่งครั้งนั้นมีการแสดงออกต่อยอดจากการพูดภาษาแปลกๆ ได้แก่   – การหัวเราะที่ควบคุมตัวไม่ได้ (Holy Laugh) หัวเราะอย่างมากมาย เป็นเวลานานเป็นชั่วโมงๆ และหลายครั้งก็ทำเสียงเหมือนสิงโตคำรามออกมาด้วย – การทำท่าทางอาเจียน (Crunching) ซึ่งเป็นอาการที่อ้างว่าพระวิญญาณมาขับของสิ่งไม่ดีในชีวิตออกไป – การล้มในพระวิญญาณ (Slain in the Spirit) หมายถึงตัวเก่าถูกประหารให้ตาย อาการที่แสดงออกจะเป็นการคุมตัวเองไม่ได้และล้มลงเหมือนถูกประหาร ต่อมาการแสดงออกในลักษณะนี้ได้กระจายไปทั่วโลก และมีการเพิ่มเติมการแสดงออกอีก เช่น การท่วมท้นในพระวิญญาณ (Soaking)...